Jan Klok
De Texelse Apotheek
De Texelse Apotheek staat dagelijks voor grote uitdagingen. Een landelijk medicijntekort, een gebrek aan personeel, plus de op handen zijnde vergrijzing. Hoe pakt mede-eigenaar Jan Klok dat aan? Een gesprek over creatief ondernemen en waardevolle inzichten.
Je ziet het niet aan hem af, maar de druk op apotheker Jan Klok is sky high. Samen met compagnon Henri Venema houdt hij dagelijks vele ballen in de lucht. Zijn vrije dag heeft hij hard nodig om de batterij weer op te laden. ‘Ik vind het heerlijk om in de tuin te werken. Niet dat ik driftig met de kettingzaag rondloop; ik help de natuur een handje met snoeien en maaien. Het is mijn manier om tot rust te komen. Tussendoor een bakje koffie drinken, even de gedachten laten gaan. Dat heb ik echt moeten leren, hoor. Vroeger werd ik flink chagrijnig als mijn to-do-lijstje niet was afgevinkt, maar nu ben ik veel relaxter. Ervaring en zelfbehoud, houd het daar maar op.’ De vrijwillige brandweer, waarvan Jan sinds 2017 lid is, gaf hem ook de nodige inzichten. ‘Ons motto is ‘hakken in vakken en zagen in lagen’. Zodra de ploeg een brandend gebouw binnengaat, verdelen we de ruimtes. Je kunt natuurlijk niet rücksichtslos binnenstormen en de boel gaan blussen. Op deze manier kun je ook naar het werk kijken. Ligt er veel op je bord, pel dan alles af naar hapklare brokken.’
Een ongekende drive
Het is een wijze levensles die Jan zelf goed kan gebruiken. Net als veel bedrijven op het eiland staat De Texelse Apotheek voor grote uitdagingen. Dat zorgt voor flinke hoofdbrekens op de werkvloer. ‘Wij willen de beste apotheek zijn en farmaceutische zorg op Texel goed begeleiden. Het woord ‘nee’ kwam niet in ons woordenboek voor. Onze ambitie om mensen te helpen zit diep in het DNA van het bedrijf.’ Dat Jan daarin zelf best ver is gegaan, is tekenend voor zijn drive. Een spoedlevering? Hij nam de boot om medicijnen bij het TESO-loket op te halen. Een bijzonder hulpmiddel niet voorradig? Hij belde het hele eiland af om het ergens te kunnen lenen. ‘In dit vak ben je heel dienstbaar, maar dat begint te verschuiven. En ja, dat is op z’n zachtst gezegd best frustrerend. Toch is er reden genoeg voor optimisme en heb ik steeds het gevoel: het komt goed.’
Stip op de horizon
Het team van De Texelse Apotheek telt in totaal vierentwintig medewerkers. In de afgelopen twee jaar zag Jan dertien mensen weggaan, de helft vanwege natuurlijk verloop. ‘Gelukkig hadden we veel open sollicitaties en zijn er mensen bij gekomen. De apotheek is deels een logistiek bedrijf; op dat vlak kun je iemand snel inwerken. De grote crux is het gebrek aan gediplomeerde krachten. Er zijn nu vier medewerkers in opleiding, maar dat is pittig en het duurt een paar jaar voordat je klaar bent. Onze stip op de horizon blijft een groter team met voldoende gediplomeerde krachten. Totdat het zover is, moeten we creatief en flexibel zijn.’
Automatisering is een van de speerpunten waarop De Texelse Apotheek heeft ingezet. Volgens Jan is het niet alleen een kwestie van noodzaak, maar geeft het ook rust. De automaten in De Cocksdorp en Den Burg voorzien patiënten 24/7 van hun medicatie. ‘Het blijkt mega efficiënt en daardoor houden we meer tijd over voor mensen met inhoudelijke vragen. Ook de app, waarin je zelf herhaalrecepten kunt bestellen, verlicht onze werkdruk. Dit soort ideeën komt echt uit Henri’s koker, daar denk ik minder over na.’ Medio 2024 zijn de reguliere openingstijden aangepast, de apotheek is tussen de middag anderhalf uur dicht. ‘Dit verzoek kwam vanuit het team en mijn eerste gedachte was: Nee, dat kan niet. Toch zijn we het gaan proberen. Het werkt heerlijk, want je kunt rustig lunchen én zaken bijwerken voordat de deur weer opengaat.’
Een emotioneel mens
Achter de schermen wordt ook overlegd met de huisartsen. ‘We kijken kritisch naar onze werkprocessen, om te zien wat haalbaar is. Patiënten zijn bijvoorbeeld gewend om na het doktersconsult direct naar de apotheek te gaan voor hun medicatie. Vaak zegt een huisarts: ‘Ik stuur het recept door en dan ligt het klaar.’ Wij kunnen dat niet meer waarmaken. Als een huisarts kan aangeven dat je de volgende dag langs kunt, geeft ons dat veel lucht.’ Jan kent zichzelf en schuift bewust een collega naar voren als contactpersoon. ‘Ik ben een emotioneel mens. Zeker als ik onmacht of frustratie voel, zit ik snel op de kast. Ik wil mijn team beschermen maar soms zit dat temperament mij in de weg. Ja, ik ben niet alleen die beheerste man achter de balie’, lacht hij. ‘Dat hebben ook verpleegkundigen in De Gollards recent ervaren. Zij vielen bijna van hun stoel tijdens een ontruimingsoefening van de brandweer. Ik was toen officier van dienst en in die rol moet je heel direct communiceren. Ze moesten echt twee keer kijken: Hé Jan, ben jij dat? Zo kennen we je helemaal niet!’
Unieke eilandpositie
Als ondernemer blijft Jan niet in de waan van de dag steken. Samen met Henri zet hij de lijnen uit voor de toekomst. ‘We willen een zelfstandige apotheek blijven. Regionale samenwerking is mogelijk een optie, maar het Marsdiep vormt letterlijk en figuurlijk een barrière. Je rijdt niet even bij elkaar langs voor medicatie en medewerkers detacheren is ook lastig. Onze eilandpositie is ook best uniek. Wij zijn heel servicegericht, met een groter assortiment dan andere apotheken. Dat is niet alleen vanwege het toerisme, maar ook omdat het eiland ’s nachts op slot gaat.’
Waar Jan nu vooral naar uitkijkt, is de bouw van het Gezondheidsplein naast de sporthal. Na tien jaar van plannen maken, discussiëren, een samenwerking opzetten met zorgpartners – en na een verschil van inzicht diezelfde plannen weer bijstellen – is het nu bijna zover. ‘Dit is ons stokpaardje’, vertelt Jan. ‘Wij willen al jaren weg uit de Weverstraat. Het pand en met name het interieur zijn oud en we zitten in een winkelstraat. Ik zeg altijd: We zijn geen winkel, we zijn een zorgverlener. De Texelse Apotheek wil de zorgverlening naar een hoger niveau trekken en dat doe je het beste sámen. In ons gebouw komen fysiotherapeuten en partners uit het sociaal domein, zoals de Omring, Starlet en psychologen.’ Op de vraag hoe het zit met de risico’s, stelt Jan ons gerust. ‘Het is een solide investering op basis van een goede calculatie. We bouwen een passend pand zonder gouden kranen. Onze partners financieren een deel, dus het levert geen financiële drempels op voor de apotheek. Wij zijn een cruciale voorziening voor Texelaars, daar springen we zorgvuldig mee om.’
Carte blanche
Een ándere grote investering in de zorg raakt bij Jan een gevoelige snaar. Als voorzitter van Stichting Tesselhuus zette hij, samen met het bestuur, alles op alles om twee voormalige Beatrixhuizen aan de Molenstraat aan te kopen. ‘Het is fijn dat onze bestuursleden ook ondernemer zijn, dan durf je zo’n stap sneller te nemen. We praten toch over ruim een miljoen euro.’ Jan vervult meerdere vrijwilligersfuncties, maar het Tesselhuus zit naar eigen zeggen in zijn hart. ‘Ik neem mijn petje af voor mensen met een spierziekte. Het treft ook jonge mensen en dat heeft een enorme impact. Op Texel mogen zij hun zorgen even vergeten. Wij hebben de insteek: het onmogelijke mogelijk maken. Ja, soms moet ik mijn vrouw even lief aankijken als ik weer op pad ga. Maar zij weet als geen ander hoe waardevol dit werk is, dus voor het Tesselhuus krijg ik carte blanche.’
