Odile Nitzsche
Erbij Haptotherapie
De krappe arbeidsmarkt is een grote uitdaging voor bedrijven. Ondernemers doen er alles aan om mensen te vinden én te houden. Vitaliteit is daarom een hot item. Daarbij wordt vaak gedacht in termen van een sportabonnement of leuk uitje. De Texelse haptotherapeut Odile Nitzsche gaat voor een duurzame aanpak. ‘Geen quick fix, maar wél met blijvend resultaat.’
‘Het is alle hens aan dek voor bedrijven. Alle handen zijn nodig en je wilt niet dat mensen uitvallen. Vitaliteit is dus geen modewoord, maar iets waarmee we aan de slag moeten’, begint Odile. ‘Op Texel hebben we een eigen ‘oefengebied’, met onze mini-economie. Zorgprofessionals kunnen heel efficiënt werken, ook preventief. Ik geloof daarom sterk in lokale initiatieven als Kerngezond Texel, het HR Netwerk Texel en het Gezondheidsplein.’ Zelf gaf Odile begin dit jaar een lezing over haptotherapie voor het HR Netwerk Texel. Na een vierjarige hbo-studie in Nijmegen, startte zij in 2022 haar eigen bedrijf: Erbij, praktijk voor haptotherapie. Odile is momenteel de enige gediplomeerde haptotherapeut in de Noordkop. ‘Wellicht dat haptotherapie daarom niet zo bekend is bij werkgevers en in het zorgcircuit. Dat wil ik graag veranderen, want het kan helpen om medewerkers vitaal te houden.’
Grenzen stellen
In de basis komt het erop neer dat haptotherapie mensen terugbrengt bij hun gevoel. ‘In deze tijd, waarin de nadruk vooral ligt op de ratio, zijn veel mensen die connectie kwijt’, vertelt Odile. ‘Ze voelen niet meer hoe het écht met ze gaat, wat ze in huis hebben of wat hen motiveert. Dat heeft ook zijn weerslag in contact met anderen. Kun je daarin jezelf zijn of heb je de neiging om jezelf aan te passen?’ Odile ziet mensen met uiteenlopende hulpvragen haar praktijk binnenstappen. De een heeft moeite om grenzen te stellen, een ander ervaart stress of durft geen keuzes te maken. Na een intake gaat ze aan de slag met concrete doelen, die ze ook wel als ‘ontwikkelwens’ typeert. ‘Iedereen heeft in potentie alles in huis; de haptotherapie maakt je daar bewust van. Ik werk veel met ervaringsoefeningen. Stel, je vindt het lastig om jezelf open te stellen, dan ga ik heel dichtbij staan. Laat je dat toe, of durf je ruimte terug te pakken? Je leert voelen hoe je bij jezelf kunt blijven in diverse situaties. Vaak zeggen mensen dat het kwartje valt als wij bezig zijn: Dáárom reageer ik altijd zo!’
Het gevoelsleven is echt een gamechanger, wat Odile betreft. In het contact met jezelf voel je namelijk waar je naar verlangt, verklaart zij. ‘Dat verlangen is een enorm sterke motor waarmee je jezelf verder ontwikkelt.’ Ze maakt het graag concreet. ‘Wellicht heb je behoefte aan meer groei in je werk. Ik help mensen ontdekken waar zij zitten in hun ontwikkelproces. Wat kan ik en waar wil ik naartoe? Dat inzicht is ook waardevol voor werkgevers. Iemand die goed bij zijn gevoel blijft, kan duidelijk aangeven wat hij of zij belangrijk vindt.’
Eigen verantwoordelijkheid
Odile ziet graag dat werknemers zelf de regie pakken. ‘Je kunt niet achteroverleunen en verwachten dat alles voor jou wordt geregeld. Als je je niet vitaal voelt, zit het gewoon ergens niet lekker. Haptotherapie kan daarbij helpen. Of niet’, zegt ze er nuchter achteraan. ‘Want de motivatie voor dit proces moet wel vanuit jezelf komen.’ Nu zijn Texelaars over het algemeen vrij praktisch ingesteld. Hoe krijg je mensen over de drempel? Onbekend maakt onbemind, denkt Odile. ‘Ik hoop dat mensen over haptotherapie horen en het willen proberen. Als ze het eenmaal doen, gaat er een wereld voor ze open. En ja, mensen zijn soms wat sceptisch. Maar dan krijg ik tóch terug: Ik kan het niet verklaren, maar het werkt wel.’
Zodra het over gevoel gaat, wordt dat al snel als zweverig betiteld. Mensen gaan liever voor een rationele benadering. ‘Dat is eigenlijk best gek, als je er even bij stilstaat’, meent Odile. ‘Een gedachte kan spontaan opkomen en hoeft niet per definitie waar te zijn. Terwijl alles wat in je lijf gebeurt, heel tastbaar is. Je voelt blokkades, pijn of onrust. Dat komt ergens vandaan en daar kun je naar luisteren. Het is trouwens een misvatting dat haptotherapie alleen focust op gevoel. We willen het gevoel juist betrekken bij gedachten, zodat je een gedegen beslissing neemt.’
Wees nieuwsgierig
Voor ondernemers die in hun bedrijf aan de slag willen met vitaliteit, heeft Odile een belangrijk advies. Ook voor hen geldt: er moet échte commitment zijn. ‘Zodra je het gaat zien als een vinkje op de arbolijst, werkt het niet.’ Wat kunnen werkgevers doen om medewerkers gezond te houden? ‘Dat begint met oprechte aandacht en interesse. Persoonlijke ontwikkeling is maatwerk, dus er bestaat geen panklare oplossing. Wat wél werkt: ga om tafel en wees nieuwsgierig: wat wil jij en waar kan ik je bij helpen?’
Naast de individuele trajecten richt Odile zich binnenkort op groepen. Het draait daarbij om ontwikkelwensen van een team. ‘Samen heb je bijvoorbeeld veel creatieve ideeën, maar het komt niet van de grond. Haptotherapie kan de groepsdynamiek duidelijk blootleggen. Ik spreek mensen altijd aan op gevoel. Als je uit je comfortzone gaat, wat doet dat met jou en het contact met anderen? Durf je dan wél de regie te pakken, of elkaar aan te spreken?’
Met de stap om ondernemer te worden, sprong Odile zelf ook in het diepe. Ze startte ooit in de financiële sector, had diverse HR-functies en werkte in de ouderen- en thuiszorg. In haar praktijk werkt ze zowel met cliënten die zichzelf melden, als voor werkgevers die hun medewerkers een traject aanbieden. ‘Ik help graag anderen om stappen te zetten. Dat maakt de wereld een beetje mooier.’ Ze lacht: ‘Of klinkt dat te zweverig?’
Plannen en ambities heeft Björn volop. Niet alleen voor De Slock, maar voor de horeca in heel Den Burg en liefst voor het hele eiland. Hij richtte Socialmediaplatform Texel op, een online platform, dat onder de naam Wadd’n Horeca Texelse horecazaken online beter vindbaar wil maken. Ook is hij penningmeester in het bestuur van Koninklijke Horeca Nederland (KHN) afdeling Texel en onlangs maakte hij zijn debuut in het provinciale bestuur van de KHN. ‘Ik wil me graag verder ontwikkelen als ondernemer en veel leren.’ Het heeft wel even geduurd voordat hij echt het gevoel had dat De Slock ‘zijn’ plek was, bekent hij. ‘Ik vond het best spannend om hier als ondernemer in te stappen, maar deze kans moest ik wel pakken. En samen met het team heb ik me het bedrijf nu wel eigen gemaakt.’
Pleeggezinnen en internaten
De in Almelo geboren horecaman lijkt bezig met een inhaalslag in zijn leven. Niet vreemd, gezien zijn moeilijke jeugd. Op vierjarige leeftijd werd hij uit huis geplaatst vanwege een gewelddadige thuissituatie. Hij verbleef bij verschillende pleeggezinnen en werd toen hij vijfenhalf was weer thuis teruggeplaatst. ‘Voor mijn geboorte was mijn vader overleden en daarna is mijn moeder van god los geraakt. Er werden drugs in ons huis gebruikt en ik werd mishandeld door verschillende van haar vrienden. Ik heb vier halfbroers, allemaal van een andere vader.’ De situatie bleek onhoudbaar en Björn werd voorgoed uit huis geplaatst. Hij woonde in pleeggezinnen en internaten. Op jonge leeftijd wist hij al dat hij bij de politie wilde. ‘Die hebben mij vaak gered en ik wilde wat terugdoen voor de maatschappij.’ Vanuit de opleiding Handhaving, Toezicht en Veiligheid kreeg hij een werkervaringsplek bij de politie en werd hij op Koninginnedag 2009 ingezet in Apeldoorn, waar Karst T. met een auto inreed op de optocht waaraan ook de koninklijke familie meedeed. Er vielen acht doden. ‘Ik maakte een van die sterfgevallen van dichtbij mee. Daarbij heb ik posttraumatisch stresssyndroom (PTSS; red) opgelopen.’ Tot 2017 bleef Björn bureauwerk doen bij de politie, daarna besloot hij een ander pad te kiezen.’ Ik wilde graag reizen en horecaervaring opdoen, zodat ik overal ter wereld zou kunnen werken.’ Een advertentie van Paal 28 bracht hem naar Texel.
Zelfgekozen vader
Hij startte in de keuken van het strandpaviljoen en werkte in korte tijd bij verschillende horecabedrijven op het eiland. ‘Met het team van Paal 17 gingen we vaak na het werk nog even naar De Slock. Aan de bar leerde ik eigenaar Heino Huizing kennen. Die zocht nog tappers voor Texel Blues. Dat leek me leuk. Ik wilde af van het ‘daar-heb-je-weer-zo’n-overkanter-gevoel’ dat ik in het begin wel ervaarde. Daarom heb ik flink wat vrijwilligerswerk gedaan, bij Staatsbosbeheer, de brandweer, bij het voetbal en dus ook in De Slock. Meer dan ooit ergens anders, voelde ik me hier thuis. En heel veilig. Dat kwam door Heino. Voor mij was hij m’n zelfgekozen vader. Hij zorgde voor stabiliteit in mijn leven.’ Toch wilde Björn zijn dromen om te reizen niet opgeven. Hij diende zijn ontslag in bij De Slock, waar hij inmiddels een dienstverband had. ‘Dat deed ik per mail. Niet handig, natuurlijk. Meteen kreeg ik een appje van Heino die dat als een dolk in z’n rug ervaarde. Ik schrok daarvan, omdat ik niet had verwacht dat iemand om mij zou kunnen geven.’ Dat voelde voor Björn naar eigen zeggen alsof de door hem opgetrokken muur werd afgebroken. ‘Plotseling kon ik echt genieten van interactie met mensen. Heino zag toekomst in mij. Hij bood me een vast contract aan en leerde me hoe je een kroeg moet runnen.’
Zwarte dag
In het voorjaar van 2022 brak corona uit en nam Björn onbetaald verlof. ‘De horeca had het zwaar en ik wilde Heino en Sita niet extra belasten. Ik heb allerlei andere baantjes aangepakt en een opleiding gedaan tot biersommelier. Als je in een biercafé werkt, moet je veel kennis hebben van bieren.’
Twaalf mei 2022 werd een zwarte dag voor Björn. ‘Ik was aan het schoonmaken in De Slock toen de politie langskwam, op zoek naar Sita. Ik voelde al dat het niet goed was. Uit mijn politietijd herkende ik het slechtnieuwsgesprek.’ Heino bleek in een hotel in Enschede in zijn slaap overleden, na een bezoek aan een voetbalwedstrijd. ‘Ik kon het niet geloven en was er stuk van. Toch had ik net als Sita de drive om door te gaan. Voor Heino.’
Overname
Sita besloot door te gaan met De Slock en bleef vooral achter de schermen actief. Björn werd bedrijfsleider. In augustus 2023 besloot Sita tot een overstap naar De Zwaan, dat als dagcafé wordt geëxploiteerd door Paul en Liesbeth Krügers, eigenaren van Hotel De Lindeboom. In oktober van dat jaar bood ze Björn De Slock te koop aan. ‘Ik moest daar wel even over nadenken. Het reizen zat nog steeds in mijn hoofd en ik twijfelde over de administratieve rompslomp die erbij komt kijken. Toch heb ik ja gezegd. Ik voel me veilig op Texel en in ben er trots op om in Heino’s voetsporen te mogen treden. Regelmatig vraag ik me nog wel af: Hoe zou Heino dit hebben gedaan?, maar steeds meer vind ik m’n eigen weg en ontwikkel ik zelf nieuwe ideeën. Zoals Soep op zaterdag. Elke tweede zaterdag van de maand serveren we soep van Texelse horecabedrijven gratis aan onze klanten. In coronatijd had De Slock een extra terras, maar nu het bedrijf van eigenaar is gewisseld, mag dat niet meer. Daarover zijn we nu in gesprek met de gemeente. Want mijn doel is om van het terras van De Slock een van de leukste terrassen in de Noordkop te maken!’
