Marco Witte
Texelsun
L.S.,U heeft recent de wintereditie van het Zilt & Zakelijk Magazine (nr. 18) ontvangen. Tot onze spijt hebben wij geconstateerd dat in het daarin geplaatste artikel over Marco Witte van Texelsun (pagina’s 8 en 9) een onjuiste mededeling is opgenomen. Ten onrechte is daarin opgenomen dat Texelsun eigenaar zou zijn geworden van Bonne Mechanisatie in Eierland. In werkelijkheid is Bonne Mechanisatie sinds de oprichting daarvan in 1909 actief en onveranderd in eigendom van de families Bonne en Dros. Van een overname, al dan niet door Texelsun, is derhalve geen sprake (geweest). De onjuiste mededeling wordt hierbij, mede op verzoek van de familie Bonne, gerectificeerd.We vertrouwen erop u hiermee voldoende te informeren en bieden onze excuses aan het voor het ongemak.Met vriendelijke groet,Redactie Zilt & Zakelijk Magazine
‘Mijn vader had ook zorgen en we bestaan nog steeds’
Ondernemen in de agrarische sector is niet alleen een kwestie van hard werken, maar ook van keuzes maken. En soms van je trots opzij zetten en om gespecialiseerde hulp vragen. Marco Witte van Texelsun deed het.
Marco klopte bij Maarten-Jeroen den Boer van MB Advies aan op een moment dat het helemaal zo slecht niet leek te gaan. Naast het loonwerk en zijn agrarische activiteiten was hij een paar jaar eerder eigenaar geworden van het Texelse filiaal van Kraakman Mechanisatie. Met zestien vestigingen in Nederland is Kraakman een speler van formaat in de agrarische sector. De overname was geen vooropgezet plan. Kort daarvoor was hij benaderd door Kraakman om bedrijfsleider te worden. ‘Ik had het druk zat en er geen behoefte aan. Maar voor de grap zei ik dat ik het wel wilde kopen. Dat kon niet, maar een maand later stonden ze opnieuw op de stoep en was het goed. Toen zat ik eraan vast. Het werd wel heel veel. Zomaar had ik er een bedrijf met een omzet van een paar miljoen en vier personeelsleden bij. Bovendien zaten we op twee locaties op Texel en dat was economisch niet efficiënt. Om beter te kunnen presteren, moesten we beide bedrijven samenvoegen. Toen tipte iemand me: Als je de oorlog wilt winnen, dan moet je Maarten-Jeroen bellen. Ik heb het gedaan en hij heeft me geweldig geholpen.’
Ingrijpend
Sinds hij in 1998 als 23-jarige op de boerderij van zijn vader aan de Marsweg bij Den Burg ging werken, heeft Marco al heel wat ingrijpende ontwikkelingen meegemaakt. ‘Mijn vader had ooit een groot loonbedrijf. Dat moest hij rond 1990 wegens gezondheidsklachten verkopen. Hij werd weer een beetje boer. Toen ik thuis kwam, hadden we zo’n zestig hectare bouwland. Om uit te breiden ben ik loonwerk gaan doen. Land kopen was te duur, al had ik het achteraf moeten doen, want nu is het helemaal niet meer te betalen. In 2002 heb ik het bedrijf vervroegd van mijn vader overgenomen.’
Het waren moeilijke tijden. Om de crisis het hoofd te bieden, besloten de eigenaren van vijf Texelse agrarische bedrijven samen te gaan. Marco was één van hen. ‘Het ging steeds slechter en de prijzen werden steeds beroerder. Ik dacht: ik probeer het.’
Texelsun
Texelsun werd een begrip, met voor Texelse begrippen heel veel land, materieel en medewerkers. Aan de samenwerking mankeerde weinig, volgens Marco. ‘Er waren wel eens wrijvingen, maar ging het best goed. Totdat in 2007 de suikermarkt werd geherstructureerd en het aantrekkelijk werd om bietenquotum te verkopen. De ouderen wilden wel, het leverde aardig wat op. Maar de jongeren vonden het zonde om zo’n belangrijke poot onder het bedrijf weg te zagen. Ik had zelf net voor een half miljoen een bietenrooier gekocht. We hebben gestemd en besloten het quotum niet te verkopen. Dat was niet goed voor de verhoudingen en het bedrijf viel uit elkaar.’
Toch kijkt Marco niet bitter terug. ‘Die eerste periode Texelsun heeft me gebracht waar ik nu ben. Je moet niet te emotioneel ergens bij betrokken blijven. En samenwerken als je er allebei beter van wordt. Als je niet kunt delen, kun je ook niet vermenigvuldigen, zeg ik altijd.’
Honderden Wittes
Marco ging alleen verder en nam de naam Texelsun mee. ‘Niet omdat ik zo graag wilde, maar zakelijk was het handig. We teelden bijvoorbeeld wortels met die naam. Bovendien zijn er op Texel honderden Wittes. Dat is geen naam om je mee te onderscheiden.’
Ook zonder zijn oude compagnons bouwde Marco het bedrijf gestadig uit. Een belangrijke stap volgde in 2012, toen hij kunstmest, gewasbescherming en zaaizaad ging verkopen. ‘Leuk werk, dat goed bij me past. Adviseren vond ik wel lastig. Ik had mijn werk altijd op gevoel gedaan. Nu moest ik klanten uitleggen wanneer ze moesten spuiten en met welk middel.’
‘Waar verdien je je geld mee?’
Een jaar of drie geleden besloot hij Maarten-Jeroen in de arm te nemen. Eerst alleen om het mechanisatiebedrijf te integreren op de locatie aan de Marsweg. Maar kort daarna om de hele onderneming weer op de rit te krijgen. ‘Natuurlijk loop je er niet mee te koop als je het alleen niet redt. Maar het heeft me wel geholpen. Ik had heel veel omzet, maar er bleef weinig over. In mijn hoofd was het een chaos, veroorzaakt door stress, zowel zakelijk als privé. Die twee waren onlosmakelijk met elkaar verbonden. Met de scheiding die volgde, was de chaos compleet. Maarten-Jeroen stelt vragen. Waar verdien je je geld mee? Wat vind je leuk? Ik zat bij één bank, maar met honderdduizend hypotheken. Maarten-Jeroen heeft alle financieringen uit elkaar getrokken. Om de schuldenlast omlaag te krijgen, heb ik land verkocht. Bovendien ging ik zelf machines verkopen, in plaats van de vertegenwoordiger die ik in dienst had.’
Zakelijk zijn is soms best moeilijk, vindt Marco. ‘Bij boeren die niet kunnen betalen, moet je eigenlijk stoppen met leveren. Maar ik help graag. Ik ken die mensen al jaren en wil ze ook niet kwijt als klant. Dat doe je dus niet snel. En zelfs al zou de akkerbouw niets opbrengen, dan stop ik er niet mee. Dat is echt mooi werk en bovendien versterkt die tak de rest. Ik kan goed advies geven over een machine die ik zelf gebruik. Dat geeft vertrouwen.’
Toekomst
Met negen medewerkers en een brede klantenkring voor de vele takken van het bedrijf – hij heeft ook een goedlopende boerencamping – gaat het inmiddels naar wens bij Texelsun. Toch zijn niet alle zorgen voorbij. ‘Mijn zoon is negentien en wil ook boer worden. Maar welke toekomst heeft hij? Veel agrariërs zijn murw en willen stoppen. Aan de andere kant: mijn vader had ook zorgen en ons bedrijf bestaat nog steeds. Voorlopig gaan we gewoon door.’
